Tijdens de ZIN dienst van 23 september kon iedereen zijn of haar vraag stellen aan de World Servants jongeren. Je kon een appje of sms sturen en in de dienst stelden we een aantal van de ingekomen vragen. We konden helaas niet alle vragen bespreken, dus hebben de jongeren hier na afloop antwoord op gegeven. Bij deze het eerste deel van de Q&A aan de World Servants jongeren!
Vragen aan het Alinde, vanuit het project: Rwanda
Hoe hebben jullie het ervaren om bij de oorspronkelijke bewoners te slapen?
Het is bijzonder om te mogen slapen in een gemeenschap die heel hecht is en die samen veel mee maken. Wat dan al helemaal gek is, is dat we heel erg respectvol werden behandeld. Je leert het leven van de bewoners kennen en ziet hoe het er aan toe gaat. Helaas hebben we niet bij de bevolking mogen slapen. Dit kwam omdat het een nieuw WS land was en ze dus daar nog niet goed weten wat WS doet. We waren wel heel erg welkom op huisbezoek wat heel indrukwekkend was. Heel veel passievrucht, struiken, geiten en kippen.
Hoe kwam je in contact met de mensen in het dorp?
Wij kwamen in contact met de mensen van het dorp met feesten en na de schooltijden. De kinderen kwamen altijd met ons zingen en dansen. Samen met vrouwen van het dorp hebben we een dansvoorstelling gekregen. Ook hebben we Umuganda gevierd met de bevolking. Tenslotte zijn we ook in het dorp geweest op huisbezoeken.
Wat vond je een groot cultuur verschil t.o.v. Nederland?
Wat ik een groot verschil met Nederland is dat er vreugde is met iets klein. Enthousiasme zie je overal en respect en acceptatie is veel groter in
Rwanda dan in Nederland. Je mag zijn wie je bent en zorgen heb je maar laten ze in je verleden. Hakuna Matata!
In Rwanda is heel lang vaak onrust geweest. Hebben jullie daar nog wat van gemerkt?
Rwanda heeft het inderdaad heel moeilijk gehad. We hebben dit goed mee kunnen krijgen in de memorials. In de hoofdstad zijn daar 250.000 slachoffers begraven. Hier zijn we in het begin van de reis naar toe geweest. Hier hebben we goed kunnen zien waar Rwanda door heen is gegaan. In 100 dagen zijn er meer dan een miljoen mensen uitgemoord. Dit was heftig om te horen. Overal in Rwanda wordt er bijzonder over gepraat en als buitenlander kan je er niet overal over beginnen. De bevolking geeft aan dat ze er veel van hebben geleerd en dat ze dit vooral niet nog een keer willen mee maken. Want iedereen die daar ouder is dan 25 heeft het meegemaakt. In Nyarushishi is ook een memorial centrum geplaatst. Hier zijn we ook gaan kijken. Dit was bijzonder om te zien, want ze hebben daar samen met de overheid een gebouw geplaatst. Het komt erg binnen als je in het land ben, dan besef je hoe zwaar ze het hebben gehad. Gelukkig hebben wij geen narigheid meegemaakt en in Rwanda zelf is het ook erg veilig tegenwoordig.
Wat doe je als je het thuisfront mist / heimwee hebt?
Ik heb persoonlijk weinig last van heimwee. Op project ben ik helemaal mezelf en kan ik Nederland helemaal uit m’n hoofd zetten, als ik terug moe, vind ik het heel jammer om weer naar huis te moeten gaan. In Nederland heb ik dan heimwee naar het project zelf, maar daarvoor heb ik hele mooie foto’s om van na te kunnen genieten.
Op project zelf schrijf ik veel in een boekje en als ik iemand mis van thuis schrijf ik dit van me af op project.
Welke ervaring hebben jullie meegenomen naar Nederland waar jullie nog steeds wat mee doen?
Wat ik mee heb genomen naar Nederland is om samen te werken aan iets moois. Samen met de bevolking hebben we gebouwd aan een super mooie school. Samen sta je sterker en heb je het tenslotte veel gezelliger!
Wie gaat er volgend jaar weer?
Ik ga zeker nog een keer mee. Komend jaar samen met mijn zusje naar Bangladesh.
Vragen aan het Louise en Marc, vanuit het project: Malawi
Wat voor avonturen heb je beleefd?
Het hele project was natuurlijk 1 groot avontuur maar met Daan en Marc, ben ik een berg gaan beklimmen waar we in een dorpje naast zaten. Door lokale kinderen kregen we de weg te zien en boven aan de top genoten we van het prachtige uitzicht.
Wat is het leukste of avontuurlijkst wat jullie hebben meegemaakt daar?
Het leukste wat we hebben meegemaakt is voor mij wel de cultuur middag met de lokale bevolking, op bezoek bij verschillende gezinnen om de leefgewoonte van deze mensen mee te krijgen. Landbouw, koken, wassen en dansen het bracht ons samen.
wat is je mooiste herinnering?
Mijn mooiste herinnering zal zijn toen we de overdracht van het gebouw hadden en ik een baby in mijn handen gedrukt kreeg, van de hele ceremonie heb ik niks mee gekregen, al mijn aandacht ging naar deze baby die zat te babbelen. Moeder vond het geweldig en ik kreeg haar zelfs op mijn rug in een Afrikaanse doek gebonden, een herinnering die ik altijd bij me zal houden.
Wat is er leuk aan de mensen in Malawi?
De mensen in Malawi zijn enorm betrokken, ze willen allemaal helpen en gesprekken met je aanknopen. de hele bevolking kwam samen om dit gebouw samen met ons neer te zetten.
Hadden jullie lekkere rijstepap?
Onze rijstepap was redelijk waterig maar best goed te eten. Met wat kaneelsuiker nog best lekker, drie weken lang was alleen erg veel.
Wat is het gruwelijkste dat jullie hebben gegeten?
Het gruwelijkste wat we hebben gegeten: we hebben niet iets heel bijzonders gegeten. Wel hadden we van de gemeenschap een kippen en een geit gekregen, Karel de kip heb ik mogen slachten, best raar om vervolgens op je bord te hebben liggen.
Was het emotioneel?
Dit ligt per persoon natuurlijk wel anders, bij het avond programma over de streep kwamen er zeker bij veel mensen wel emoties los.
Wat is het gekste wat je bij locals hebt gezien?
Het gekste wat ik bij de lokale bevolking heb gezien is toch het vangen van muizen. bij het halen van stenen vonden ze 6 muizen en vingen ze deze zonder enige moeite gewoon met een stokje en goede timing, bizar.
Wat heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Wat het meeste indruk op mij heeft gemaakt is hoe zorgzaam de families waren. wij zijn op huisbezoek geweest bij een gezin met twee verlamde familieleden, deze waren helemaal niet buitengesloten maar juist enorm betrokken. iedereen zorgde voor elkaar en ze woonde dan ook met z’n alle aan het zelfde pleintje.
Wat was het minst lekkere eten?
Al het eten vond ik eigenlijk wel goed te doen, er was dan ook niet zo veel variatie. Het was allemaal vergelijkbaar met elkaar, na drie weken was ik het allemaal wel gewoon zat.
Waarom moet je meegaan?
Waarom ik een World Servants reis zou aanraden zou toch zijn door alle geweldige indrukken dat het op je maakt. Samen bouw je echt aan verandering, je leert enorm veel over het leven daar maar ook over jezelf. Er wordt altijd gezegd dat je echt anders terug komt van project, dit is echt waar maar snap je pas echt als je bent mee geweest.
Als je weer een keer zou meegaan, waarom dan weer Afrika en waarom niet nog een keer naar Afrika?
Komend jaar ga ik mee naar Bangladesh met project onbeperkt, het lijkt mij super gaaf om met mensen met een beperking dichtbij mensen ver weg te helpen en om te zien dat je enorm veel waard bent. Afrika vind ik nog steeds super tof en zou ik zeker nog wel eens naar toe willen je hebt er zo veel vrijheid en geen stress om de klok. maar ik ben ook in Bolivia en Guatemala geweest en ook daar heb ik een super gave ervaring opgedaan in een kleine stad zie je enorm veel en maak je bijzondere dingen mee.
Wie gaat er volgend jaar weer?
Komend jaar ga ik weer mee naar Bangladesh, hier gaan we een trainingscentrum bouwen voor mensen met een beperking. dit gaan we doen met mensen uit Nederland die een beperking hebben. Een bijzonder project waar we laten zien dat wanneer je een beperking hebt je ook onbeperkt kunt zijn.
Andere vragen bekijken?
Er zijn veel vragen gesteld aan de jongeren van World Servants. Daarom hebben we hierover meerdere blogs geschreven.
